Οφειλόμενη απάντηση στους κ. Κιζίλγιουρεκ και Γεωργίου – «Μην πυροβολείτε τον…. Δημοσιογράφο»

Γιώργος Τάττης

Δεν ξέρω αν αξίζει η όποια απάντηση προς τους αξιότιμους κύριους ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ, καθώς φαίνεται πως οι μηχανισμοί ενεργοποιήθηκαν ήδη, βλέποντας παντού «εθνικιστικές αλχημείες» και ισοπεδώνοντας την όποια προσπάθεια να ακουστεί η αλήθεια. Και το πραγματικό γεγονός ήταν αυτό που αποδόθηκε στο ρεπορτάζ. Ότι, για κάποιο λόγο το ΑΚΕΛ και οι Ευρωβουλευτές του, ενώ γνώριζαν την ύπαρξη της επιστολής για απαγόρευση της δράσης των Γκρίζων Λύκων στην Ε.Ε, δεν συνυπέγραφαν. Την ίδια στιγμή που οι συνάδελφοι και ομοϊδεάτες τους και γνώριζαν και υπέγραψαν. Αφού φυσικά πέρασε και ένα εύλογο χρονικό διάστημα, των 10 ημερών.

Σίγουρα, αφού το αποφάσισαν οι δύο αξιότιμοι ευρωβουλευτές ότι και η αφεντιά μου εντάσσεται στους «πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της ακροδεξιάς, γνωρίζοντας καλά τα έργα και τις ημέρες μας στον τόπο μας από τη δεκαετία του 60», τότε αυτομάτως «σκοτώνεται» και ο λόγος μου. Ξεπερασμένες και επικίνδυνες αντιλήψεις, από σύγχρονους πολιτικούς. Η επίθεση στο δημοσιογράφο με σκοπό την δικαιολόγηση της δικής τους ανεπάρκειας, αποτελεί επίθεση στο δημοσιογραφικό λειτούργημα και θα πρέπει η Ένωση Συντακτών να παρέμβει.

Είναι ένα πράγμα όμως η «δολοφονία χαρακτήρων» και άλλο πράγμα το αδιαμφισβήτητο γεγονός: Πως οι κύριοι ευρωβουλευτές έπεσαν σε αντιφάσεις.

Τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο, καθώς ο κ. Νιαζί Κιζίλγιουρεκ σέβεται τόσο πολύ το δημοσιογραφικό λειτούργημα, που έκρινε σκόπιμο να μου κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα, όταν ζήτησα διευκρινιστικές ερωτήσεις. Ακόμη κάτι για το οποίο πρέπει να τοποθετηθεί η Ένωση Συντακτών.

Την μια λοιπόν, δεν ενημερώθηκαν και «δεν είχαν ιδέα», την άλλη παραδέχτηκαν ότι (τουλάχιστον ο ένας) «άκουσαν την πρόταση Μαυρίδη από την κοινή εκδήλωση που ήταν παρόντες, την άλλη, «νομίζω ότι υπογράψαμε, έτσι γράφει ένα άλλο Μέσο», την άλλη επιφυλάσσονταν να δουν τι έχει γίνει. Λίγο μετά, αφού δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ, είδαν «επικοινωνιακά παιχνίδια», έτσι, γενικά και αόριστα. Κατηγορώντας και πάλι, έτσι γενικά και αόριστα, τους δημοσιογράφους για ψέματα και παιχνίδια με σκοπό την «δημοσιότητα λίγων ωρών». Αν είναι δυνατόν.

Αφού λοιπόν δολοφόνησαν τον δημοσιογράφο, αποφάνθηκαν μετά από τρεις ημέρες, πως «σαφώς και προσυπογράφουν το περιεχόμενο του κειμένου», παρόλο που διαφωνούν με την «στρεβλή αντίληψη της ΕΕ για τους καταλόγους με τρομοκρατικές οργανώσεις, δεδομένου ότι η ΕΕ (όπως και το ΝΑΤΟ) σε αυτές συμπεριλαμβάνει εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και προοδευτικές ριζοσπαστικές οργανώσεις, που αντιμάχονται, ανάμεσα στα άλλα, και τον αυταρχισμό του καταπιεστικού τουρκικού κράτους».

Παραδέχθηκαν επίσης μετέπειτα πως είχαν λάβει το ηλεκτρονικό μήνυμα, αλλά άλλαξαν λίγο το τροπάριο, λέγοντας πως τους ενόχλησε που ο Μαυρίδης δεν έκανε διαβουλεύσεις μαζί τους εκ των προτέρων. 

Γιατί, λοιπόν, δεν το είπαν ευθύς εξαρχής να τελειώνουμε; Γιατί γίνεται προσπάθεια να ακυρωθεί η εργασία και το επαγγελματικό ήθος των δημοσιογράφων; Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.

Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά μου δεν είναι να καταγράφω αποκλειστικά θέσεις, κάνοντας στείρα αναμετάδοση. Δεν είμαι γραφείο τύπου κόμματος. Δουλειά μου είναι να αξιολογώ και να παραθέτω τα γεγονότα, πολύπλευρα και ολοκληρωμένα, διασταυρώνοντας πηγές και θέσεις.

Από την πρώτη στιγμή έγραψα στον κ. Γεωργίου πως δεν λειτούργησα με εμπάθεια. Ούτε και τώρα. Εντόπισα κάτι που αξιολόγησα ως σημαντικό και άξιζε να ακουστεί. Μίλησα με όλους τους εμπλεκομένους και κατέθεσα τα γεγονότα.

Σεβαστή η θέση σας κ. Νιαζί και κ. Γεωργίου, έστω κι αν ήλθε αργοπορημένα. Η στοχοποίησή δημοσιογράφων όμως όχι.

Για το ρεπορτάζ πατήστε εδώ 

Για την απάντηση των δύο Ευρωβουλευτών εδώ