ΠτΔ για αναβάθμιση από S&P: «Αντανακλά συνέπεια και υπευθυνότητα στις δημοσιονομικές μας επιλογές»
Γραπτή δήλωση εξέδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης για την αναβάθμιση από τους S&P.
Παρά το πέρασμα των δεκαετιών, η 15η Νοεμβρίου 1983 συνεχίζει να υπενθυμίζει τον διαχρονικό στόχο της Άγκυρας: την παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής και τη de facto διχοτόμηση του νησιού.
Μια «ανακήρυξη» που ουδέποτε αναγνωρίστηκε
Από την πρώτη στιγμή, η διεθνής κοινότητα απέρριψε κατηγορηματικά την αποσχιστική ενέργεια του Ραούφ Ντενκτάς και της τουρκικής ηγεσίας. Τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας χαρακτήρισαν την ανακήρυξη νομικά άκυρη, καταδικάζοντας την προσπάθεια απόσχισης και καλώντας όλα τα κράτη να μην αναγνωρίσουν το παράνομο μόρφωμα.
Παρά τις σαφείς διεθνείς θέσεις, η Τουρκία παραμένει το μοναδικό κράτος που αναγνωρίζει το ψευδοκράτος, ενώ συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική εποικισμού, στρατιωτικοποίησης και ελέγχου των κατεχομένων.
Η σημαία – σύμβολο κατοχής και μια γιγαντιαία υπενθύμιση στον Πενταδάκτυλο
Μετά την ανακήρυξη του 1983, το καθεστώς προχώρησε σε διαγωνισμό για το σχεδιασμό της «σημαίας» του ψευδοκράτους. Νικητής αναδείχθηκε ο Τουρκοκύπριος καλλιτέχνης Εμίν Σιζενέλ, ο οποίος ενσωμάτωσε συνειδητά τα χρώματα και τα σύμβολα της Τουρκίας: λευκός μισοφέγγαρος και αστέρι σε κόκκινο φόντο.
Λίγο αργότερα, η Άγκυρα φρόντισε να στείλει ένα μήνυμα ισχύος που ακόμη πληγώνει τον τόπο: το 2003 «ζωγραφίστηκε» στις πλαγιές του Πενταδακτύλου μια τεράστια εκδοχή της σημαίας του ψευδοκράτους, ορατή σε όλη τη Λευκωσία, φωτιζόμενη τη νύχτα και συνιστώντας μόνιμη υπενθύμιση της κατοχής.
Όλα καταγράφονταν από το 1963
Παρά την αιφνιδιαστική επιλογή του χρόνου, η ανακήρυξη του ψευδοκράτους δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία. Ήταν προϊόν μακράς στρατηγικής της Άγκυρας, τεκμηριωμένης ήδη από το 1963, όταν έγγραφο που υπογράφεται από τον Φαζίλ Κουτσιούκ και τον Ραούφ Ντενκτάς ουσιαστικά προαναγγέλλει την ίδρυση ξεχωριστού «τουρκοκυπριακού κράτους» σε περίπτωση συνταγματικών αλλαγών.
Μετά την εισβολή του 1974, το σχέδιο μπήκε σε πλήρη εφαρμογή. Το 1975 ανακηρύχθηκε το λεγόμενο «Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος της Κύπρου», προπομπός της αποσχιστικής ενέργειας του 1983.
1983: Το χρονικό μιας προετοιμασμένης ενέργειας
Το 1983 ήταν χρονιά πυκνών εξελίξεων. Παρά τις κινήσεις της Λευκωσίας στη διεθνή σκηνή –με αποκορύφωμα το ψήφισμα 37/253 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων– η Άγκυρα είχε ήδη αποφασίσει να επιβάλει το επόμενο βήμα.
Στις 14 Νοεμβρίου, σε κλειστό δείπνο με απόλυτη μυστικότητα, ο Ραούφ Ντενκτάς ενημέρωσε τους «βουλευτές» ότι την επόμενη ημέρα θα προχωρούσαν στην ανακήρυξη. Οι επικοινωνίες διεκόπησαν, το οδόφραγμα Λήδρα Πάλας έκλεισε, το παράνομο αεροδρόμιο σταμάτησε να λειτουργεί. Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η ψευδοβουλή ψήφισε «ομόφωνα» αυτό που είχε επιβάλει η Άγκυρα.
Χαρακτηριστική παραμένει η φράση του Ντενκτάς στην ομιλία του: «Κάποιοι σήμερα ψήφισαν με το χέρι τους, αλλά όχι με την καρδιά τους».
Η διεθνής απομόνωση και η κυπριακή διπλωματική αντεπίθεση
Η Λευκωσία αντέδρασε άμεσα: ο Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού μίλησε για «τετελεσμένο απόσχισης» που στοχεύει στην πλήρη κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε ασυμβίβαστη με τη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960 και κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ένα οργιώδες διπλωματικό παρασκήνιο ακολούθησε, με τον Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Ιακώβου να μεταβαίνει εσπευσμένα στη Νέα Υόρκη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας συνεδρίασε εκτάκτως, και είχε ως αποτέλεσμα το ψήφισμα 541 που καταδίκασε την ανακήρυξη και κάλεσε όλα τα κράτη να μην την αναγνωρίσουν.
42 χρόνια μετά…
Σαράντα δύο χρόνια μετά, τα κατοχικά στρατεύματα παραμένουν στην Κύπρο, η σημαία στον Πενταδάκτυλο συνεχίζει να προβάλει το σύμβολο της κατοχής και το ψευδοκράτος παραμένει διεθνώς απομονωμένο.
Η επέτειος δεν αποτελεί απλώς ημέρα μνήμης. Είναι υπενθύμιση ότι η λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να στηριχθεί στην παγίωση τετελεσμένων, αλλά στην αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας.
