«Εντάξει ρε σεις, και η ληστεία στο Λούβρο μέρα έγινε»

Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι κοτζάμ Υπουργός Δικαιοσύνης δεν ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στη ληστεία και την κλοπή (που είναι αυτό που συνέβη στο Λούβρο) κι ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι την έφερε ως παράδειγμα(!) για να μας δείξει ότι περιστατικά όπως η εν ψυχρώ εκτέλεση ενός «γνωστού κι ευυπόληπτου επιχειρηματία» (ίσως το επάγγελμα με το μικρότερο προσδόκιμο ζωής στο νησί) συμβαίνουν ακόμα και σε κανονικά κράτη και όχι μόνο στο τριτοκοσμικό μπουρδέλο μας. Ας παραβλέψουμε και το ότι κοτζάμ Υπουργός Δικαιοσύνης συνέκρινε μια θρασύτατη εκτέλεση μέρα μεσημέρι και σε πολυσύχναστο σημείο με μία κλοπή, κατά την οποία δεν άνοιξε ρουθούνι, απλά και μόνο επειδή συνέβησαν και τα δύο... μέρα. Το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι, σωστά;

Είναι πραγματικά να λατρεύεις τον τρόπο που ο Της Δικαιοσύνης ο Υπουργός ο  Νοητός προσπαθεί να σπινάρει ακόμα ένα clusterfuck που συνέβη στη βάρδια του. Είναι τόσο αδέξιος, ερασιτεχνικός και τραγελαφικά απελπισμένος (ο τρόπος όχι ο Υπουργός που είναι πρακτικά ανδροειδές) που δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις συγκαταβατικά, όπως θα έκανες απέναντι σε κάθε πλάσμα που βλέπεις ότι προσπαθεί ενώ δεν το βοηθάει και πολύ. Είπε κι άλλα ωραία ο Υπουργός-ζωντανή απόδειξη ότι τα λαμπρότερα μυαλά ευτυχώς έχουν μείνει στην Κύπρο. Όπως ότι «η Αστυνομία δεν μπορεί να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα» γιατί «το οργανωμένο έγκλημα υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει και ότι μετεξελίσσεται όσον αφορά τις μεθόδους που ακολουθούνται κατά καιρούς». Ναι, είναι αρκετά παρήγορο το γεγονός ότι ο πολιτικός προϊστάμενος των διωκτικών αρχών παραδέχεται ότι το οργανωμένο έγκλημα δεν θα εξαλειφθεί ποτέ (είμαι σίγουρος πως αρκετοί νονοί στο άκουσμα της είδησης θα χαμογέλασαν με νόημα χαϊδεύοντας ικανοποιημένοι τις τεράστιες λευκές γάτες τους) κι ότι προς το παρόν η μοναδική τους έγνοια είναι να μην υπάρχουν... παράπλευρες απώλειες. Βασικά αυτό λέει είναι πως το οργανωμένο έγκλημα (aka ίσως η μοναδική οργανωμένη οντότητα στο νησί)  μπορεί να κάνει ό,τι, όποτε και όπου το θέλει, αρκεί να μην θέτει σε κίνδυνο αθώους, κάτι που δεν φαίνεται να το ενδιαφέρει και πολύ, αφού πλέον οι εκτελεστές ανοίγουν πυρ μέρα μεσημέρι σε δρόμους, γειτονιές, καφετέριες, εστιατόρια και σπίτια, αδιαφορώντας για τους δεκάδες άσχετους περαστικούς, θαμώνες ή ενοίκους που βρίσκονται τριγύρω εκείνη τη στιγμή και διακινδυνεύουν να φάνε καμιά αδέσποτη. Κάτι που ενοχλεί την Αστυνομία και της Δικαιοσύνης τον Υπουργό τον Νοητό που με τη σειρά τους απαντούν με... περισσότερα μέτρα από εκείνα που λαμβάνουν εδώ και δεκαετίες και φαίνεται να αποδίδουν όσο και τα χρεόγραφα. Είναι δε τόσο συχνή η εξαγγελία σκληρών και εντατικών μέτρων για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος» από Αρχηγό και Υπουργό που αναρωτιέσαι αν ανάμεσα σ’ αυτά είναι και το να ρίξουν τον υπόκοσμο σε… κώμα απ’ τη βαρεμάρα.

Με μας πάντως έπιασε!

Έχει και συνέχεια: «Δεν πρόκειται να παταχθεί ποτέ το οργανωμένο έγκλημα όμως, υποχρέωση της Πολιτείας είναι να λαμβάνει όλα εκείνα τα μέτρα που έχει στη διάθεσή της, προκειμένου να περιορίζει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την εξάπλωση του οργανωμένου εγκλήματος στην επικράτεια της χώρας μας. Αυτό γίνεται». Αυτό που δεν μας είπε βέβαια είναι το πώς ακριβώς γίνεται. Εκτός κι αν εννοεί ότι το οργανωμένο έγκλημα δεν έχει βγει ξέρω γω στη θάλασσα, γιατί στην επικράτεια δεν υπάρχει τομέας που να μην δραστηριοποιείται: από την απλή προστασία, τον τζόγο, τα ναρκωτικά και τα όπλα μέχρι το λαθρεμπόριο, τις φυλακές, το ποδόσφαιρο, την Εκκλησία (βλ. ντου στη Μονή Αββακούμ), την πολιτική και εσχάτως την... κοσμική σκηνή της Λευκωσίας. Κατά τ’ άλλα... περιορισμένο. Εντάξει προς το παρόν δεν μπήκε ακόμα στα νηπιαγωγεία για recruiting νέων μελών, οπότε αυτό θεωρείται προς το παρόν επιτυχία.

Και φυσικά όπως κάθε νεο-συντηρητικός, πατρίς-θρησκεία-οικογένεια πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του, όταν τα βρει μπαστούνια καταφεύγει στο τελευταίο οχυρό κάθε σκιτζή: τους ξένους. Δεν πάει να καίγεται ο τόπος (στην περίπτωση Χαρτσιώτη και κυριολεκτικά) η βασική τους έγνοια οι... ξένοι. Στις πυρκαγιές δεν τους βγήκε το παραμύθι παρά το γεγονός ότι σιγοντάριζε όλος ο μηχανισμός των τρολ και των κυβερνητικών ΜΜΕ (επίσημων και μη) οπότε είπε να το δοκιμάσει κι εδώ αναφερόμενος «στην κάθοδο προσώπων από το εξωτερικό στην Κύπρο για να διαπράξουν αδικήματα εκ μέρους άλλων» (κουβέντα όμως για τους... γνήσιους Κυπραίους ηθικούς αυτουργούς) αποδίδοντας μάλιστα την αύξηση της εγκληματικότητας σε «ξένα στοιχεία» και προσθέτοντας ότι «οι ομάδες ξένων ατόμων που δρουν στην Κύπρο πρέπει να χαρτογραφηθούν, για να τυγχάνουν παρακολούθησης στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό» (Πηγή: Πολίτης). Εν τω μεταξύ το κυπριακό οργανωμένο έγκλημα υποτίθεται πως είναι χαρτογραφημένο εδώ και δεκαετίες, όμως βλέπετε πόσο καλή δουλειά γίνεται στην πάταξή του, σωστά; Όχι ότι οι Αρχές ακόμα τσαλαβουτούν σε... αχαρτογράφητα νερά. Όμως κατά τ’ άλλα έρχονται οι ξένοι και αλλοιώνουν τον υπόκοσμό μας, αυτόν που όσο ήταν αμιγώς κυπριακός “αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε”. Δεν τον αγγίζαμε, δεν μας άγγιζε, οι Κυπραίοι έχουν έναν κώδικα ρε αδερφέ. Τώρα έρχονται οι εισαγόμενοι και χαλάνε τις στατιστικές μας.

Και όλα αυτά με αφορμή τη δολοφονία Δημοσθένους για την οποία έχουν συλληφθεί μέχρι στιγμής... τέσσερις Ελληνοκύπριοι και ένας Ελλαδίτης (αλλά όχι οι εκτελεστές). Αλλά δεν βαριέσαι, ψιλά γράμματα. Ρίξε τους ξένους στο μείγμα κι έτοιμη η (μασημένη) τροφή. Σανοφάγα άλλωστε πάρα πολλά. Και ψηφίζουν...

ΥΓ Όσο για την εχμ.. ατυχή σύγκριση με το Λούβρο, για την ιστορία ο Γάλλος Υπ. Δικαιοσύνης δήλωσε «το βέβαιο είναι πως αποτύχαμε». Αν ήταν ο Χαρτσιώτης στη θέση του πολύ πιθανό να ήθελε να του πούμε συγχαρητήρια που δεν σήκωσαν και τη Νίκη της Σαμοθράκης...